Pleidooi voor het belang van de goede vraag

Soms zijn er van die boeken die je bijblijven. Die iets met je doen! Je grijpen. ‘Socrates op sneakers’  van Elke Wis is er zo een voor mij! Alleen die titel al… Briljant! 

Op de voorkant van het boek staat ‘Filosofische gids voor het stellen van goede vragen.’ En laat dat nou net iets zijn wat we soms lijken te hebben verleerd. “Hoe vaak proberen we niet de ander te overtuigen van ons eigen gelijk in plaats van op zoek te gaan naar wezenlijke antwoorden? Voor vragen stellen hebben we geen tijd. En toegeven dat we iets niet weten is al helemaal geen optie” , aldus Wiss. Dit boek helpt je met het tips en tricks met het stellen van vragen die verrassen en aan het denken zetten. Zodat je echte gesprekken leert voeren die leiden tot verbinding. En is dat niet juist wat wij mensen keihard nodig hebben? Waar organisaties hun voordeel mee kunnen doen. Hoe vaak wordt er niet vergaderd zonder een bevredigend resultaat? Iedereen uiteraard vanuit zijn eigen referentiekader. Wiss noemt in haar boek het voorbeeld van samenwerken. Want: wat is dat eigenlijk? Jan van marketing heeft een heel ander beeld van samenwerken dan Piet van het management en Kato van HR. Want wat is dat ‘onderlinge overleg?’ Hoe zien wij dat overleg? Hoe vaak, hoelang, met wie, waarover? Welk gevoel willen wij hebben bij samenwerken. Door deze ogenschijnlijk futiele vraag wel te stellen kan verbinding optreden. Hoe mooi zou dat zijn?
Het goede nieuws? Je kunt jezelf de socratische houding aanleren! Mits je er voor openstaat natuurlijk…

Het recept?

– Een nieuwsgierige houding
– Een flinke scheut onwetendheid
– Een theelepel naïviteit
– Een snufje wens tot verdieping
– Een portie geduld
– Je oordelen bewaren in de koelkast
– Neem de tijd
– Leegte in je hoofd en openheid in je ogen
– Een pond empathische nulstand

Makkelijk? Nee ongetwijfeld niet. Ermee oefenen? Dat ben ik wel van plan. Jij ook? Laten we samen op zoek gaan naar die broodnodige verbinding.