Dit keer een blog over de beroemde Mexicaanse kunstenares die ik erg bewonder om haar enorme veerkracht: Frida Kahlo (6 juli 1907 – 13 juli 1954). Ze maakte surrealistische werken, een kunststroming geïnspireerd door de ideeën van Sigmund Freud. Frida is vooral bekend om haar zelfportretten vol symboliek en felle kleuren. In haar werken komen elementen uit de natuur, dieren en religieuze beelden terug.
Kinderjaren
Frida groeide op in Coyoacán, een wijk in Mexico-Stad. Vooral haar moeder was streng katholiek, iets waar ze zich tegen afzette. Frida was op jonge leeftijd al rebels en bleef dat haar hele leven. Op haar zesde kreeg ze polio. Daardoor bleef haar rechterbeen dunner en liep ze lichtelijk kreupel. De Mexicaanse bracht veel tijd in bed door, maar ze ontwikkelt daardoor wel een levendige fantasie.
Het ongeluk
Frida stapte op 17 september 1925, toen achttien jaar oud, met haar vriend op de bus. Doordat een tram de bus aanreed raakte zij zwaar gewond. Ze belandde op straat met een ijzeren stang in haar lichaam. Haar vriend wist de stang te verwijderen en zorgde ervoor dat ze in het ziekenhuis werd opgenomen. Frida hield er drie breuken in haar ruggengraat aan over, een gebroken sleutelbeen, twee gebroken ribben, elf breuken in haar rechterbeen, een verpletterde rechtervoet en haar bekken is op meerdere plekken gebroken. Daarnaast is haar schouder uit de kom. Frida zat compleet verpakt in het gips, maar ze overleeft het!
Kunst als uitlaatklep en huwelijk met Diego
Na een lange en eenzame revalidatie mag ze naar huis. Opnieuw aan bed gekluisterd en eenzaam begint Frida te schilderen. Haar moeder plaatst er spiegels zodat ze zelfportretten kan maken. De kunst en haar fantasie was haar uitlaatklep en hielp haar het leven te dragen. Frida komt na lange tijd weer op de been en raakt bevriend met een groep mensen met communistische denkbeelden. Dan leert ze de beroemde muurschilder Diego Rivera kennen, waar ze in de zomer van 1929 mee trouwt. Hij is dan 21 jaar ouder. Diego is een grote, zware man en zij een klein poppetje. Een huwelijk tussen een ‘olifant en een duif’, aldus de moeder van Frida. De relatie kent ups en downs, met name onder invloed van de relaties die beiden met anderen aangaan.
Leven van de vrouw en identiteit
Frida staat bekend als een kunstenares die haar tijd ver vooruit was. Thema’s binnen haar schilderijen zijn bijvoorbeeld miskramen, abortus, geboorte en de borstvoeding: zaken die in de kunst tot dan toe weinig aan bod kwamen. Ze zag het als haar missie om ook het leven van een vrouw te belichten. Frida kreeg kritiek op haar uiterlijk, maar dat deed haar niks. Ze schilderde juist haar doorlopende wenkbrauw en snor duidelijk in haar eigen zelfportretten. Het was een onderdeel van wie zij was.
Ik vind het heel knap hoe Frida met haar fysieke pijn en beperkingen in het leven is omgegaan. Wat een powervrouw was zij! Ze krijgt uiteindelijk gangreen (afgestorven weefsel) in haar rechterbeen en in 1953 wordt dit geamputeerd vanaf de knie. Frida overleed aan een longontsteking en is helaas maar 47 jaar oud geworden. Ondanks dat ze zoveel pijn had, hield Frida van het leven. Over haar geamputeerde been zei ze: “Feet, what do I need you for when I have wings to fly?”
